En ineens is alles fout aan je
En ineens is alles fout aan je, Wat zo super gaaf begon, allebei de hemel te rijk. Alles wat goed, niets kon je bij elkaar fout doen. En dan ineens, als je je hart weggeeft, ja dan, begint de misère. Ineens is alles fout aan je. Maar zo wil je niet getrouwd zijn!
Vaak begint dit na zo’n half jaar. Waar eerst de seks er van af spatte, is dat al een stuk minder geworden. De sfeer is ook wat bedompter, maar ja, je hart weggegeven en weet jij beter! Je voorbeeld was thuis, dat liefde iets is waar je niet aan werkt. Het is er en als je iets niet bevalt. Dan zeg je dat.
Er bij stilstaan, dat dit niets met liefde te maken heeft, weet jij veel. De messen worden gesmeden, de rollen ingepikt en voor je het weet, is ineens een heleboel fout, zoals je het doet.
Zeg, ik baal er eigenlijk van dat ik altijd alles voor jou moet doen. Je zal nooit eens uit jezelf kunnen bedenken dat je ook wat zou kunnen doen. Met grote verbazing hoor je het aan. Je begrijpt er niets van. Ze vond het altijd zo fijn voor je klaar te staan. Als je aanbood iets te doen, wuifde ze het weg.
Wat ook een enorme dooddoener is, het roken van een van de partners. Zelfs al zeg je bij de eerste date, ik rook. Dan kan de ander zeggen, geen probleem. En dan ineens na een paar maanden, wordt er toch op gezinspeeld dat de ander het toch echt niet zo’n fijne eigenschap vindt en eigenlijk van je verwacht er maar acuut mee op te houden.
Alles kan van het ene moment op het andere moment zomaar fout aan je zijn. Wat is het toch dat mensen zo kunnen veranderen? Eerst alles goed vinden, om je kunnen lachen, je de hemel in prijzen, niets op te merken hebben. En als de tijd vordert, je zoveel verkeerd doet, dat je bij jezelf denkt. Waar ben ik eigenlijk goed voor.
Zou de mens wel weten wat liefde is? Nou, daar zetten wij van Vrije Seks grote vraagtekens bij. We hebben er ook een antwoord op. Al je elkaar ontmoet, dan willen beide partners zich van hun beste kant laten zien.
Ze gooien hun heel ziel en zaligheid er in, om maar in een goed blaadje bij de ander te komen staan. En ja, het gros trapt daar in. Jij schijnbaar ook, anders zou je nu niet denken, wanneer doe ik wel iets goed.
Het heeft dus even tijd nodig, voordat we de ware persoon gaan zien. We spelen er eerst een vrolijke paringsdans op los. En als deze dans voorbij is, we landen op de aarde, laten we onze vleugels los en gaan we los. Op de ander.
Zo ging het thuis ook, weet je nog. We doen het allemaal na. Net alsof dat liefde is. Maar dat is het niet. De mens heeft geen idee wat dat is. En hoe ze het juist moeten nemen, delen, nemen en ontvangen.
Dus jij bent nu de klos, wat er is niets meer goed aan je. Hoe kun je daarmee omgaan? Wat is wijsheid. Hoe voorkom je dit? Want te veel relaties gaan hier aan onderdoor.
Door te beseffen dat er eerst sprake is van een paringsdans. Gewoon heerlijk van genieten. Je hart nog niet weggeven. Doe dat pas na ongeveer een jaar. Dan weet je wat voor vlees je in de kuip hebt. Dan weet je ook wat houden van jezelf is. Want dan weet je wat liefde is.
